Восеньскае

Зіма так блізка, што сівінкі
Засерабрыліся на скронях.
А зараз восені дажджынкі
У маіх плешчуцца далонях.
Прырода сум ужо не прача,
Яна стамілася змагацца.
У завяданні ціха плача,
Бо развучылася смяяцца...


Рецензии
Не можа такога быць, каб развучылася прырода смяяцца.)

Сёння прачытаў Ваш водгук на "вершы.ру" ад 12 лістапада. Толькі сёння ўбачыў.
Можа восеньская прырода проста са спазненнем смяецца?)

Владимир Кабердин   27.11.2015 20:09     Заявить о нарушении
Уладзімір, прывітанне!)))Такі ў мяне БЫЎ ТАДЫ настрой ))).

Ирина Косенкова   29.11.2015 20:10   Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.