Вучыуся раз асёл брахаць
Як настаяшчая сабака
Куды ні ідзе, ўсё гаў, ды гаў
Ну прама, нейкі забіяка
Я майстрам слоў сабачых стаў
Брахаць я навучыуся
Так пятуху асёл крычаў
О. не! ты чуць, чуць налаўчыўся
Твайго майстэрства я не бачыў
Аслом бязмозглым і астаўся
Бо каб бязмозглым ты не быў,
Брахаць бы ты, не вывучыўся
Узамніў сябе, што зух зямлі
І будзе велька дзіва
Калі не трапіш на ланцуг
Бо стаў, ты ўжо, брахлівы
Свидетельство о публикации №115072504234
Дзякуй!
Вельмi добры верш.
Дарэчы кажучы, адгукнуўся "Дыпламаваны Баран" Кандрата КРАПIВЫ.
Ольга Харитоненко 20.04.2017 11:23 Заявить о нарушении