Гутарка спалохвае не здохшых.
Тых, хто адпачыў - у акуляр.
Пылам рассыпаюцца па плошчы
паляўнік, дзіцёнак і змагар,
і сыны найлепшыя, і маткі,
і музыкі, і будаўнікі.
Я ж палюю за радзімай хаткай.
Жахі я кармлю з адной рукі.
Я спыніўся прад крывавым схілам.
Ўсё адно мне ложак не сцяліць!
А, з калыскі, верныя магілам,
уздымаюць ўласныя сцягі.
І збіраюцца, хлусяць і енчаць.
Да здзіўлення даражэнькі тым,
хто спалоханыя гутаркай хварэюць.
Акуляры - сорам маладым!
Акуляры - сорам маладым
© Copyright: Алекс Старостин, 2015
Свидетельство о публикации №115072408072
Свидетельство о публикации №115072408072
Рецензии