Цягнула вiльгаццю з бароў
на бераг стылы, бераг нiцы,
але – якiх падкiнеш дроў
у згаслы прысак вечарнiцы?
Тут пахла рыбай i смалой,
набыткам мудрасцi цвярозай,
але на ўскрайку, ля пiўной,
пад вецер танчыла бяроза.
I што было ў бярозе той –
не зразумець душу вачыма –
з славянскай грывай залатой
так па-цыганску бiць плячыма!
А зразумець – дык што з таго? –
Аднойчы збегчы з плынi року,
глынуць замiж зямнога соку
зямное восенi агонь...
Нарачанская бяроза
© Copyright: Людмила Хейдарова, 2015
Свидетельство о публикации №115072109326
Свидетельство о публикации №115072109326
Рецензии