Гэта нібы сустрэча з дзіцячай марай,
Быццам адчуванне радасці бязмежнай:
Я трымаю цябе за руку, мы гуляем парай,
Па Міжземнага мора пясчаным узбярэжжы.
Валасы твае светлыя развейвае вецер,
Вусны здаюцца салодкімі ад ветлай усмешкі.
Мы ідзем уздоўж мора, радуемся, як дзеці,
А за намі знікаюць пяшчаных замкаў рэшткі.
А за намі на бераг набягаюць хвалі,
Злізваюць нашы сляды, нiбы марозіва.
І светлы гарызонт, і празрыстыя далі,
І сэрца стукае ў грудзях пагрозліва.
І хочацца ўпасці на пясок мокры,
На салодкіх вуснах адчуць прысмак солі,
Растварыцца ў адценнях залацістай вохры
І, забыўшыся сном, не прачынацца ніколі.
21.07.2015
Охра
© Copyright: Махнач Сергей Юрьевсын, 2015
Свидетельство о публикации №115072104200
Свидетельство о публикации №115072104200
Рецензии