Ужо не кветка

 АДЦВІТАЕ ЖЫТА

             …Я порывался даже в кабинеты
             И зарекался – больше  никогда!..
                Уладзімір Высоцкі

Ужо не кветка. І яшчэ не хлеб.
Каб толькі не схіліцца мне ў знямозе.
Магчыма, страшна класціся пад цэп,
але страшней – застыць на паўдарозе.
 
…Прычасце сонца, глебы і вады…
Час і прастора створаны з адвагі!
Шчаслівы, хто не ўведае жуды
ўзрасці пад бот разбэшчанай знявагі.

Калі чынуша выбера да дна
тваю душу ды ветрыць на пляцоўцы.
Дзе вытанчанасць праўды – там мана,
палова – у мастацкай апрацоўцы.

Ды горш яшчэ за гэткую ману,
калі даверыш сам свае трывогі.
Табе як дурню вызначаць цану,
без цырымоній кінучы пад ногі.

Магчыма, страшна класціся пад цэп,
ды што ў жыцці раджаецца без мукі?..


Рецензии