Пасвячэнне л кв даванай школе

Апошні раз прайду па калідорах школы,
Загляну ў прыціхлы кабінет.
Вазьму ў руку збялелы, невясёлы
Крэйды кавалачак, як амулет.

Шмат спраў прайшло праз нервы і праз сэрца,
Але не крыўдзіла стабільнае жыццё.
Ды быццам ў душу сыпнулі перцу
Навінай - школа пойдзе ў забыццё.

Усё мае пачатак і канчыну,
Акрамя школы, што кіпіць жыццём.
І крыўдна ўсведамляць прычыну,
Што вёска ўся "ідзе пад закрыццё".

Прычына ў тым, што дзетак стала мала,
Ляняцца ў вёску іх насіць буслы.
Без школы ў вёсцы сіратліва стала,
Што ж падвялі нас так народзінаў паслы?..

А школа - гэта сэрца вёскі,
Яе мазгі, душа і карані!
А школа - радня сцежкам і бярозкам,
Якія ў Храм навук дзяцей вялі.

...Выносім мэблю, кнігі без прынукі,
А ў вачах застыў нямы дакор.
Не прыйдуць у школу нашы дзеці, унукі,
Засне званок, заціхне калідор.

Спазніцца на ўрокі на баюся,
Так дзіўна, што няма куды спяшыць.
Сялібскай школе нізка пакланюся...
Няхай далей жыццё маё бяжыць.

29.06.2015г.