Тваім сэрцам пісаць прапануеш ты мне...
Ды баюся, бо вельмі ж гарача.
Апячыся баюся! Як мой час міне
Хто успомніць што быў, хто заплача?
Мары-думкі мае калышу тут адзін,
Не патрэбны яны ані кому.
Не заве мяне звон, не заве муэдзін,
Бо нямя ў мяне нават дому!
Тваім сэрцам радкі прапануеш пісаць...
Ах, каб ведаць, што хтось прачытае
І паможа скарб дум данясці, перадаць...
Хай тады і душа адлятае!
Тваiм сэрцам радкi прапануеш пiсаць
© Copyright: Станислав Шастак, 2015
Свидетельство о публикации №115071309200
Свидетельство о публикации №115071309200
Рецензии