Адчай
Верша, далiбог, не напiшу,
Лёталi скрозь ноч мы толькi раз –
Зараз уратоўваю душу.
Думкi апаноўвае скразняк,
Крыўда падразае каранi,
Вочы твае бачыць няма як,
Быць з табою – Божа, баранi!
Ад кахання адракаюся,
Хопiць, накахаўся, выбачай.
Нараджае болю моц уся
Слова невымоўнае – «адчай».
09.07.2015
Свидетельство о публикации №115070905894
Надзвычайныя думкі.
Вершы болі і суму.
І кахання чакання?
Далібог, толькі словы.
І на што імі грукаць?
Нам адчай свой паслухаць
Па жыццю выбачальна.
Алекс Старостин 14.08.2015 13:32 Заявить о нарушении