Ой ты Иуе, маё Иуе

Ой  ты Іўе, маё Іўе 
Мой куток  маёй радзімы
Як  кахаю  запах  кветак
Ад чаромухі  й  вяргіні
              Як  кахаю смугу  з  бэзу
              І  ад яблыняў   туман
              Пыл ад  статка што  ідзе з поля   
              Зямлі  ўзоранай  дурман
І спакой  вячэрніх  весак
І пытанні  дзе ўнукі
Мама  ведаю  па іх
Так сумуюць твае  рукі
              Як  я  помню  лясы поле 
              Тую рэчку сенажаці 
              І  кароўку  ў  хлявочку
              Піск  рабога  парасяці               
Тут цяпер  усё  іначай
Вёскі  новыя  стаяць
І  змяніліся  ўсе  людзі
Сяброў  старых  не відаць
           Ды і  Іўе ўжо не тое
           Ідзе ў перад не дагнаць
           Усё збубована  із цэглы
           Усё другое не пазнаць               
Толькі пах  ад таго бэзу 
І пыл  з яблынь,  як  туман
Як стаяў так і стаіць
Зямлі  ўзоранай  дурман 
              Я жыву цяпер   далёка 
              Рэтка  бачуся з табой 
              Справаў  маю я там шмат
              Мне на сэрцы не спакой               
Як  хачу цябе пабачыць
І прыціснуць  да грудзей
Табе  хутка  і дзевяноста
Яж на многа маладзей