Portret F. Jasienskiego

    Есть данные, что дата рождения - 1867 год.

      J;zef Pankiewicz (ur. 29 listopada 1866 w Lublinie, zm. 4 lipca 1940 w La Ciotat) – polski malarz i grafik, pedagog. M;odszy brat Eugeniusza Pankiewicza.

   W latach 1884-1885 uczy; si; w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Wojciecha Gersona i Aleksandra Kami;skiego, nast;pnie wraz z W;adys;awem Podkowi;skim wyjecha; do Petersburga aby w latach 1885-1886 przebywa; na stypendium w tamtejszej Akademii Sztuk Pi;knych. W 1889 obaj arty;ci udali si; do Pary;a. Tam jego obraz Targ na jarzyny na placu za ;elazn; bram; (1888, realistyczny, zdradzaj;cy wp;yw Aleksandra Gierymskiego) zosta; nagrodzony srebrnym medalem na Wystawie Powszechnej.

Zapoznawszy si; z pracami impresjonist;w po powrocie do Warszawy w 1890, stara; si; przenie;; na rodzimy grunt francuskie trendy malarskie. Nawi;zuj;cy do impresjonizmu Targ na kwiaty przed ko;cio;em ;w. Magdaleny w Pary;u (1890) spotka; si; z nieprzychylnym odbiorem polskiej krytyki i publiczno;ci, kt;ra doradza;a malarzowi wizyt; u okulisty. Bezkompromisowy impresjonizm objawi; si; w obrazach W;z z sianem (1890), Pejza; z krzewami (1890). Kolejne lata przynios;y fascynacj; symbolizmem. Tworzy; nastrojowe nokturny o ciemnym, niemal monochromatycznym kolorycie: Rynek Starego Miasta w Warszawie noc; (1892), Doro;ka noc; (1896), ;ab;dzie w ogrodzie Saskim (1896), Park w Duboju (1897). Inspirowany m.in. tw;rczo;ci; Jamesa Whistlera tworzy cykl nastrojowych portret;w m.in. Portret Dziewczynki w czerwonej sukni (1897). . .