запусціць бы рукі свае ў твае валасы,
каб адчуць як квітнеюць у душы маёй верасы,
каб сказаць так,як ніколі не змогуць сказаць галасы,
і калі існавал нехта іншы - на гадзіну забыць усіх.
а як патрэбна будзе нешта яшчэ дадаць,
нарэшце адзін аднаму ціха пачнем казаць
словы,якія пяшчотай будуць цалаваць
сэрца, нават усё роўна, што будуць азначаць
і вось спя'нелыя жыццем,якога жадалі
якога так не хапала, і якога так шукалі
мы быццам глыток паветра атрымалі
пасля таго як амаль што патаналі
потым пазбавім сябе гэтай дзіўнай хвалі
ды развітаемся, быццам не сустракалісь
кожны сваёй сцежкай да хаты вярталісь
незнаемцы, але ўжо з сілай жыць далей
Валасы незнаёмца
© Copyright: Виктория Птичка, 2015
Свидетельство о публикации №115061600161
Свидетельство о публикации №115061600161
Рецензии