казалось...

І верная, здавалася, старанная...
Ды толькі стала прыкраю і горкай.

Мой мілы, уцякаю п’ян-а-я
Тваёй халоднай доўгаю гаворкай.

Тулюся галавой да хвоі гонкай:
А у яе душа – духмян-а-я!


Рецензии