Дзён залатых радзее пазалота,
Спавітая букетамі тугі.
Жыццё святлее: хмаркамі маркота
Сплыла ў чужыя землі-берагі.
І лашчыць твар з самоцінкай усмешка,
Як промень парыжэлы сенажаць.
Сны прыхавае да Купалля рэчка.
Чаго яшчэ шчаслівіцы жадаць?
І песня, што яшчэ не даспявана,
На вуснах не сасмагне праз гады.
Дзён залатых лагоднасць незямная
Абудзіцца не раз пад шум вады.
2014
Дзён залатых радзее пазалота
© Copyright: Алёна Папко, 2015
Свидетельство о публикации №115061006131
Свидетельство о публикации №115061006131
Рецензии