Не ратуй, не шкадуй,
Зрабі выгляд, што мы незнаёмы,
Тым больш – не раўнуй,
Няхай аберажэ цябе Божа
Ад такой высновы.
Прыйдзе дзень, калі наша памяць
Пераблытае падзеі,
І мы будзем пытацца адзін
у аднаго,
Адкуль гэты сон незразумелы?
Адкуль мы ведаем адзін аднаго?...
Паціснем плячыма, пахітаем
галовамі –
Разыдземся крыгамі ўтрапёнымі
У розных напрамках, па розных
праспектах,
А наша каханне працягне жыць
На чужых кіналентах.
Рэшта з яго для нас амаль анічога:
Дзесяць медных рублёў,
кінутых з паўслова
Рэжысёрам лёсам.
Цыгарэтны дым…
Пешшу пакрочым да нябёсаў?
Не ратуй –
Час залечыць і вылечыць нашы душы,
І мяне не шкадуй,
А інакш закахаешся па вушы.
Iнакш
© Copyright: Алёна Папко, 2015
Свидетельство о публикации №115061005936
Свидетельство о публикации №115061005936
Рецензии
