Нежаданыя стомяцца госцi,
І адыйдуць, нядоўга чакаць.
Мне прымроіцца ў прыцемку хтосьці,
Хто захоча мяне цалаваць.
Можа прыйдзе сягоння на згубу,
А на болей даўно не прашу.
Падару я самотныя губы,
Ды, на жаль, прытрымаю душу!
Пакахаю чужога я ўпотай,
Маладосць у любосцi ў даўгу.
I такая бярэ адзiнота,
Што, здаецца, і жыць не магу.
20-08
прывитанне з минулага
© Copyright: Анастасия Котюргина, 2015
Свидетельство о публикации №115060900123
Свидетельство о публикации №115060900123
Рецензии