Жытнёвы вечар стомай палымнее
Дабранач, васілёчак вартавы!
І постаць туманоў наўкол бялее
Ў адбітках росна-мяккай сінявы.
Куды бягуць, зямля, твае сцяжыны?
Куды ляцяць, мой край, твае вятры?
Да самай недасяжнай вершаліны….
Да самай неабдымнай глыбіні…
2015
Свидетельство о публикации №115060508068