У весцы што каля старых мог лак...

У весцы што каля старых могілак
Жыу хлопец Сярожа - зусім малады
і улетку сорак Першага году
З весцы салдаты яго забрали.

Прыйшлося ісці, хоць дзяўчына любімая
Гаворыла: Можа, застанешся тут?
я не змагу, калі дадому не вернешся
Але усе ж пакинуу яе ён адну.

Не ведау, ці вернецца ен да каханай
Ці убача ізноу румянец яе
Ці дажыве любімая маці
Да часу кали её прыйдзе з вайны.

Ён быў звычайным хлопцам вясковым
Але за Радзіму гарою стаяў
Не пабаяўся смяротнага бою
Ён біўся як мог, пакуль не ўпаў.

Той бой яны выйгралі
Потым салдаты,
Хто не паранены быў у гэтым баі
Хадзілі, дапамагалі салдатам
Самі якія  нават ісці не маглі.

Сярожа не памятаў больш нічога
Ачуўся ў медпункце, увесь у бінтах
Трохі насілу, але разгарнуўся
Адчуў хлопец з разу што нешта не так.

Нага яго левая не варушылася
Хлопец падняўся зірнуць на яе
Палова нагі ампутаваная…
І быў ён тады дэмабілізаваны.
Вярнуўся Сярожа да родных сваіх.

Як ён быў рады, калі даведаўся:
Каханая з маці жывыя яшчэ,
Што яго дачакаліся ў роднай ў  хаце
I жыццё ён астатняе з семьём правядзе.