Трыццацьпятка мiргае мне,
Сядзiна ужо б'ецца у скронi.
Я у пачуцьцяу салодкiх турме,
Абыдзённасцi жыцьця труне,
Мару пах чуць твах далоняу.
Ты - каханьне мае i лёс,
Шанец, дадзены мне выпадкова,
сярод студзеньскiх мiнскiх бяроз.
Дзьвух сыноу нам ужо бусел прынёс,
а я вуснау тваiх прагну знову.
Ты...трымай мяне толькi за руку.
Я вярнусь, хоць з па за мяжы.
Хоць у крывi прыпаузу па бруку
на каханага сэрца грукат,
Абяцаю! пакуль буду жыу
Вершык для маей каханай
© Copyright: Ян Дамашанский, 2015
Свидетельство о публикации №115060410255
Свидетельство о публикации №115060410255
Рецензии