Думкі мае сёння лётаюць недзе,
Нібы галодныя птушкі.
Я закахаўся ў прыгожую лэдзі,
Вершы складаю, як Пушкін.
Мне падысці да багіні нязручна:
Лапці мае выйшлі з моды.
Сам над сабой насміхаюся гучна,
Сумна мне з гэтай нагоды.
Што закахаўся, і сам я не рады.
Марыць пра дзіўнае хопіць!
Я не прыгожы, і я не багаты –
Просты саромлівы хлопец.
Ад безвыходнасці, з гэтага суму
Йшоў я далёка ці блізка,
Раптам, руку я ў кішэню засунуў…
Бачу – папера, запіска!
Роўныя літары, почырк выразны,
Словы – душы маёй кродзеж:
"Хлопец, прыходзь, як сцямнее, да лазні –
Новыя лапці там знойдзеш!"
04.06.2015
Я закахауся у прыгожую лэдзi
© Copyright: Махнач Сергей Юрьевсын, 2015
Свидетельство о публикации №115060410248
Свидетельство о публикации №115060410248
Рецензии