Я, сябра, смерцi не баюся

Я,сябра, смерці не баюся,
Бо веру, што калі памру,
Чаромхай белай распушчуся,
Табе свой водар падару.

Ці каляроваю вясёлкай
Зірну з нябёсаў на зямлю,
А мо руплівай жоўтай пчолкай
Няктару лотаці пап'ю,

Расой уранку заіскруся,
У вочы промнем зазірну,
Травою мягкай рассцялюся
І ногі босыя крану.

А можа проста лёгкім ветрам
Паказычу тваю шчаку
Ці шэрай,зоўсім непрыкметнай,
Пясчынкай лягу ў руку.

Чым стану, грэшная, мой дружа,
Зусім не ведаю сама,
Але ўпэўненая дужа,
Што смерці ЎВОГУЛЕ НЯМА!


Рецензии
Iрына! Нарэшце знайшоуся чалавек, якi за адну хвiлiначку здолеу пераканаць мяне у iснаваннi жыцця душы пасля смерцi!)) Дзякуй за Ваш аптымiзм i такiя прыгожыя параунаннi! З задавальненнем прачытала Ваш верш!
(Прабачце за адсутнасць "у кароткiх", у маiм планшэце не атрымлiваецца ix друкаваць))
З павагай,

Галина Харитоненко Анкута   21.11.2016 22:17     Заявить о нарушении
Галіна, прывітанне!))) І прабачце,што не адразу адгукнулася. Шчыра дзякую за пранікнёныя словы і за тое, што разумееце мяне. Вы правільна падмецілі, што я - аптымістка. Так ад нараджэння.Інакш не магу.Калі пачынаеш зацыклівацца на няўдачах, пачынае засціць свет. Жыццё - класная штука!!!)))З цяплом душы.

Ирина Косенкова   07.12.2016 19:21   Заявить о нарушении
Прывiтанне, Iрына! I я таксама ад нараджэння аптымiстка, таму вельмi добра Вас разумею... Усяго Вам найлепшага!
З павагай,

Галина Харитоненко Анкута   07.12.2016 21:12   Заявить о нарушении
На это произведение написано 9 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.