Ля люстэрка дзед Сямён
Тупацеў заўзята.
Хваляваўся вельмі ён,
Бо збіраўся ў сваты.
Свае вусы падкруціў,
Падміргнуў люстэрку,
У кішэню палажыў
Смачную цукерку.
Натапырыў галіфе
І начысціў боты.
Быў ён трошкі "пад шафе "
З гэтае турботы.
З-пад фуражкі чуб дастаў
І наставіў хвацка.
Потым хуценька схаваў:
"Бо будуць смяяцца"
А суседка ўжо стаіць.
"Жаніха" пільнуе,
Злосна так яму крычыць,
Не інакш,раўнуе:
"Гляньце,людцы,як бяжыць
Да сваёй кабеты!
Ад жадання аж дрыжыць
Закаханец гэты!
Не баліць яму спіна,
І не круціць ногі!"
"Прэч,старая качарга,
Адыдзі з дарогі!"-
У вусы смяецца дзед,
Марыць пра спатканне,
Хоча крыкнуць на ўвесь сет
Пра сваё каханне!
люстэрка(белор.)-зеркало
турботы(белор.)-заботы
цукерка(белор.)-конфета
спатканне(белор.-свидание
Каханню усе узросты вясковыя замалёукi
© Copyright: Ирина Косенкова, 2015
Свидетельство о публикации №115052305561
Свидетельство о публикации №115052305561
Рецензии
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.