Мабыць ты запамятала
Як тады мяцель мяла.
Як сумёты вырасталi
Ўздоуж па вулiцы сяла.
Як гудзеў шалены вецер,
Рукi дрэвам як ламаў,
Што казалася на свеце
Зiм лютЫх такiх няма.
Мы iшлi ўдваiх с табою,
Ля пляча было плячо.
Мы кахалi той зiмою
I нам холад быў нiшто.
А цяпер вось сонца, лета,
Аж у ценi гарачынь.
Нам жа холадна i ў гэтым
Усяго адна з прычын.
Холадна...
© Copyright: Огненный Кот, 2015
Свидетельство о публикации №115052302990
Свидетельство о публикации №115052302990
Рецензии