Я адчуваю: пад сэрцам маім б'ецца,
Бездапаможны, нібыта дзіця, верш.
Стукаюць новыя словы ў маё сэрца,
Просяцца вонкі, пытаюць мяне: "Дзе ж,
Дзе твой чытач, што гатовы прыняць роды?
Дзеля каго ты марнуеш дарма час?»
Хутка адыдуць фінальных радкоў воды,
Выйдзе ў патугах апошні, жывы сказ.
Шмат сапсаваў я нервовых, на жаль, клетак,
Нешта сабе даказваў усё жыццё –
Я нараджаў свае вершы, сваіх дзетак…
Разам аднойчы адыдзем у небыццё.
22.05.2015
У небыццё
© Copyright: Вершы, 2015
Свидетельство о публикации №115052203803
Свидетельство о публикации №115052203803
Рецензии
Прыняў быццам. Роды. Вось, глядзі, што нарадзілася з дапамогай Людмілы Шаблыка, "Руслан".
Люблю у траўні навальніцу,
калі вясновы першы гром
як грымане вясновым выйсьцем,
што і пярлоўка у любоў.
Цяжарныя мужыкі рэдкасць. Пагадзіцеся, што гэтыя "схваткі" не самыя складаныя былі ў параўнанні з усім папярэднім Вашым, Сяргей.
Владимир Войтюлевич 23.05.2015 17:04 • Заявить о нарушении
Люблю у траўні навальніцу,
калі вясновы першы гром
як грымане вясновым выйсьцем,
што і пярлоўка у любоў.
Цяжарныя мужыкі рэдкасць. Пагадзіцеся, што гэтыя "схваткі" не самыя складаныя былі ў параўнанні з усім папярэднім Вашым, Сяргей.
Владимир Войтюлевич 23.05.2015 17:04 • Заявить о нарушении
Згодны, Уладзiмiр. Заўвагу прыняў. Але, калi iнакш не атрымоўваецца, то чаму - не? Можна i "нарадзiць" нешта.
Вершы 25.05.2015 11:47 Заявить о нарушении
Вершы 25.05.2015 11:47 Заявить о нарушении