Ля сцяны
Усё(!) што ёсць вакол жывое!!!
У забыцці на зайздрасць гон.
Глядзець на свята зорак сцэны, няхай з прыстойных закуткоў, для закаханага дагэтуль, што грызьці локці; з губ піць кроў.
Прыватным шчасьце не бывае.
Яму б дзяліцца і дзяліць.
Не падзяліцца, як не маеш.
Ці падзяліць адное...
Ім ж?
Паэту кожнаму знаёма праз параўнанні чытачоў наколькі ён не годны...
Болей!
З вялікім побач – ніякой.
Лепш не было б цябе і вершаў!
Вакол такая прыгажосць!
Табе б, паэт, зубамі сценцы паведаць зайздрасьцевы лёс.
22.05.2015г.
Свидетельство о публикации №115052202649