Ля сцяны

Зубамі легшы ў бок сузор'яў, магчыма з'есьці ўсё вакол.
Усё(!) што ёсць вакол жывое!!!
У забыцці на зайздрасць гон.
Глядзець на свята зорак сцэны, няхай з прыстойных закуткоў, для закаханага дагэтуль, што грызьці локці; з губ піць кроў.

Прыватным шчасьце не бывае.
Яму б дзяліцца і дзяліць.
Не падзяліцца, як не маеш.
Ці падзяліць адное...
Ім ж?

Паэту кожнаму знаёма праз параўнанні чытачоў наколькі ён не годны...
Болей!
З вялікім побач – ніякой.
Лепш не было б цябе і вершаў!
Вакол такая прыгажосць!
Табе б, паэт, зубамі сценцы паведаць зайздрасьцевы лёс.

22.05.2015г.
 


Рецензии
Гэта вельмі добры твор.

Ольга Маро   25.05.2015 11:45     Заявить о нарушении
Дзякуй за пашану, спадарыня.

Владимир Кабердин   25.05.2015 16:22   Заявить о нарушении