І зноў я збіты з панталыку,
Бы той сабачы немаўля,
У цемры думак сваіх блыкаў,
Я кожны дзень сябе губляў.
Бы тая птушка, што бяз крылаў,
Кідаю погляд да нябёс.
Навокал брыдкія ўсе рылы,
Мяне зламае гэты крос.
Бы той падранак аленя,
Я моўчкі матку сваю клікаў,
Сам насам часам размаўляў,
Ды сэрца кроўю закаляў...
У цемры думак. беларуское
© Copyright: Ким Елейный, 2015
Свидетельство о публикации №115051100722
Свидетельство о публикации №115051100722
Рецензии