Аднойчы я убачыу мора,
Якое нельга пераплыць,
Не змог i я зрабіць нічога,
Прыйшлося проста палюбiць.
Тады не мог я здагадацца,
Што у гэтым моры буду жыць,
I кожный дзень у iм апынацца,
I кожны дзень па хвалям плыць.
З тых пор у цудоуным захапленнi
Жыву я, нiбы у некiм сне,
У душы маёй жыве каханне,
І сэрцу лёгка, лёгка мне.
Каханне
© Copyright: Зенина Дарья, 2015
Свидетельство о публикации №115050409836
Свидетельство о публикации №115050409836
Рецензии