Скажу, што кахаю, а ты сустракай!

Калі  цябе  стрэчу,  калі  я  пабачу
На  сэрцы  мне  лёгка,  шаную  удачу
Цябе  не  стае  мне,  цябе  не  хапае
І  стукае  сэрца  і  нават  хварае,
         І  жыць  без  цябе  я,  адзін  не  умею
         Як  доўга  не  бачу,  то  нават  хварэю
         У  дарозе,  ці  дома,  заўжды  я  з  табою, 
         У  цябе  закаханы,  я  сэрцам  душою
Пяшчотнасць,  адданасць,  пачуццяў,  аж  бура
Мяне  мучаць  думкі,  як  бачу,  што  хмура
Паедзем  на  мора, янтар  на  ўзмор'е
Збяром,  шчэ  не  зімне, на  моры  надвор'е    
          Прывабна  і  міла,  мы  скінем  аковы
          Шчабечаш,  пяеш  мне,  на  ўсе  мы  гатовы
          Не  смею  я  словы,  твае  прапусціть
          Не  смею  тваё,  шчабятанне  спыніць
Хачу  толькі  слухаць,  і  слухаць  цябе
Глядзець  на  румянец,   і  губы  твае
Нічога  на  свеце,  я  ўжо  не  жадаю
Туман  заслаў  вочы  і  я  прападаю         
          Усё  што  я  маю,  табе  бы  аддаў  бы
          Жыццё  сваё  нават,  не  пашкадаваў  бы
          Хачу  як  калісці,  ўзяць  за  ладоні
          Каб  быць  з  табой  вечна,  і  жыць  у  спакоі
Калі  ў  час  судны,  затрубяць  мне  трубы
Каліж  час  прымусіць,  сказаць  мне  «бывай!»
Я  ціха  пакіну,  вачэй  цвет  блакітны
Скажу,  што  кахаю, а  ты  «сустракай!»