Н. Заболоцкий.
Хиве кьун
Кьунава суьгьуьрди, теменри хару,
Чуьлда мус ятIани некягьнай гару,
Саки тунва битав, гилтIамда кару,
Зи гзаф багьа тир, масан тир тават!
Я шад туш са тIимил, яни перишан,
Саки эвичIнава мичIи тир цавай,
Вун гьам зи мани я - ашкъидин лишан,
Гьамни заз махсус гъед, дили хьанавай.
За кьил агъузда ви метерин вилик,
Пехъи са къуватдив къужда за абур,
Накъварни шиирар авуна гъилик
Куда вун, туькьуьлди, гьам хуш такабур.
Ахъая чин на заз, йифен кьул хьтин,
Имкан це, килигин дерин вилериз,
А чIулав рацIамриз, рагъ къведай чилин,
Садни къакъажнавай кьецIил гъилериз.
Вуч пара жезватIа - тIимил жедай туш,
Вуч кьилиз акъатдач - фида рикIелай,
Вучиз вун шехьзава, вучиз, иер руш?
Белки карагзава зи вилерикай?
Перевёл на лезгинский Билал Адилов
Н. Заболоцкий. Признание
© Copyright: Билал Адилов, 2015
Свидетельство о публикации №115042411157
Свидетельство о публикации №115042411157
Рецензии