Гада...
Плакаць яшчэ не ўмею
(але вучуся!)
Над смерцю,
смеццем
вішня квітнее
ружовая па прымусе
вечнага красавіка.
Папа, а Ты надзьмуўся
што я пайшла па руках
горкіх тых думак?
Не, толькі любоў жывая!
(вішня квітнее і тым ужо
памірае).
Так я баюся кожнага дотыку,
кожнага ветрыку!
Чуеш? Усё гэта здрада.
Такая вось дыялектыка,
Гада...
Свидетельство о публикации №115042209551
між пальцам сьцісну костку з лёсам.
Няхай ляціць за марцыпанам.
Мамента з морам мне б, ды рана.
http://www.youtube.com/watch?v=XREAChoZw8o
http://www.youtube.com/watch?v=n8ECiz4NNd0
Иго Го 30.04.2015 07:23 Заявить о нарушении
http://www.stihi.ru/2015/04/30/2196
Не турбуйцеся надта
Иго Го 30.04.2015 08:32 Заявить о нарушении