Лирическое
Двухсотая рэцензія мая... чакала пэўнага выпадка я .. і вось... не ўтрымалася... бо вельмі вершык спадабаўся...экспрэсія , напор і болю ўволю, дзе, мабыць , і занадта... эх ты доля... дзявочая ці бабіна... я трохі мо яе і патролю... чакаем мы ад лёсу шмат, а тут і шах ... і мат... ці проста той банальны пат, які так проста садзіць мозг за краты... і гэтаму мы дзесьці і рады, што не даецца лёс нам... І на каго зваліць няўдачу ёсць...слабо нам лёсу даць, урэшце, здачу? Узяць і крыжаваць абставіны сляпые ды выйсці сэрцам на прастор, і хай ізноў , Бог крые, нас мінУць... І гронкі гневу... і сумневы, што шчасьцем поўніцца жыццё...Якое б не было- яно адно!
© Copyright: Светлая Две Тысячи 10, 2015
Свидетельство о публикации №115042108015
Свидетельство о публикации №115042108015
Рецензии