Такі ўжо сумны свет здаецца
праз прыкрасць схвапную!!!
Падчас.
Не кожны раз знайсьці ..
нарэшце
ёй,
адпаведны ёй адказ.
І толькі час
(ці дойдзе сёння?)
здаецца мне на ўсё гатоў.
Маўляў чаго б не з'есьці соню?
Прабачце Соні,
цёці зноў ж.
Малым,
было,
даўно -даўненька!
Глядзеў адной увочы ўверх.
Не хопіць,
быццам,
сёння енькаць.
Той зрок мяне за попел меў.
На гэтым тыдні пераводзіў.
Яна?
Ды не,
але узрост...
Прайшлі мы з ёю праз дарогу
прад тым спыніўшы ход аўто...
Аўторак быў, здаецца помню.
Маўчу, вяду
і прыкра ёй,
у чорным, з крыжам...
Мне
( бо годзе.)
«З чаго дзяўбуць так...
мужыкоў?»
фота падабрана з інтэрнэту выпадкова.
Весела так
© Copyright: Владимир Кабердин, 2015
Свидетельство о публикации №115042011502
Свидетельство о публикации №115042011502
Рецензии
Не чакаў... "Нечаканы ўдар ад класіка".) І назва ж верша пад мой выраз толькі што...у іншым месцы.
Владимир Кабердин 08.12.2015 22:27 Заявить о нарушении
Владимир Кабердин 08.12.2015 22:27 Заявить о нарушении
http://www.stihi.ru/2015/06/25/321
Хаця б ведаць, да каго рэўнаваць.
Ольга Маро 08.12.2015 22:32 Заявить о нарушении
Хаця б ведаць, да каго рэўнаваць.
Ольга Маро 08.12.2015 22:32 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.