Я зусім па табе не сумую,
Незнаёмы,нязведанны край,
А з палёгкаю нават дарую,
Што не клічаш мяне ў свой рай.
Не цікавяць твае таямініцы,
Тваіх зорак халодных святло,
І без смаку вада ў крыніцах,
Тваё сонца не дорыць цяпло.
Твае скарбы мяне не чаруюць,
Не хачу дыяментаў тваіх.
Мяне клічуць буслы і гаруюць
Без дзіцяці свайго ўдваіх.
Маё сэрца належыць Радзіме,
Салаўіным яе галасам.
Яе лёс стаў са мною адзіным.
Я нікому яго не аддам.
Я па табе не сумую
© Copyright: Ирина Косенкова, 2015
Свидетельство о публикации №115041710580
Свидетельство о публикации №115041710580
Рецензии
Ірына,які цудоўны верш атрымаўся ў цябе!
Багаты на яркія вобразы,мастацкія сродкі!
Меладычны,напеўны,шчыры!
Сагравае сэрца,застаўляе разважаць,думаць!
Дзякуй табе ад душы!
З цяплом!
Лариса Гапеева 11.02.2016 09:49 • Заявить о нарушении
Багаты на яркія вобразы,мастацкія сродкі!
Меладычны,напеўны,шчыры!
Сагравае сэрца,застаўляе разважаць,думаць!
Дзякуй табе ад душы!
З цяплом!
Лариса Гапеева 11.02.2016 09:49 • Заявить о нарушении
Ларыса, прывет!))) Дзякуй за пракнікнёныя словы .З узаемным цяплом ))).
Ирина Косенкова 14.02.2016 15:38 Заявить о нарушении
Ирина Косенкова 14.02.2016 15:38 Заявить о нарушении