Так нечакана прыляцелі
Сівыя птушкі да мяне.
Вачамі сумнымі глядзелі
І адбіваліся ў акне.
"Пусці скарэй,-яны шапталі,-
Не любіць старасць маладых.
Так доўга мы цябе шукалі!"-
Пачула я працяглы ўздых.
Ужо амаль акно адкрыла,
Сівымі сталі валасы,
Ужо мяне краналі крылы,
Мацней гучалі галасы,
Ды раптам думак летуценні:
"Яшчэ пабуду маладой!"
Сівыя зніклі ў імгненне.
Пакуль не кружаць нада мной.
Сiвыя птушкi Седые птицы
© Copyright: Ирина Косенкова, 2015
Свидетельство о публикации №115041710286
Свидетельство о публикации №115041710286
Рецензии