Прысвячаю паэту М.Багдановічу і яго зорцы
Ноч дыяменты кідае на неба.
Будуць у цемры таемна свяціць.
Каб не ўзнікла ўкрасці патрэба,
Пільна на варце Месяц стаіць.
Па Млечным Шляху Чараўнік праплывае,
А Чорныя хмары-яго караблі.
Ён камень каштоўны ў зорак шукае.
Няма яго,мусіць,на нашай Зямлі.
Вядзьмак яго любую плакаць прымусіў,
Святлом дыяментаў яе счараваў.
"Не любіць!Забыўся"-
Нягоднік ёй хлусіў
І Знічкай да Ночы падманам паслаў.
Каханы дзяўчыну стагоддзі гукае,
У кожны каменьчык з надзеяй глядзіць.
"Не тая!"- з адчаем у цемру кідае,
І коціцца зорка,па небу ляціць.
Жаданне сваё я хутчэй загадаю,
Бо скора патухне брыльянтавы свет:
Няхай Чараўнік той усё ж адшукае
Кахання няшчаснага свой дыямент.
Дыямент кахання
© Copyright: Ирина Косенкова, 2015
Свидетельство о публикации №115041409416
Свидетельство о публикации №115041409416
Рецензии