Не спiцца ветру...

Не спіцца ветру за акном,
Ён мне да самага да ранку
Спявае марна калыханку -
Мы размінуліся са сном…

Бяздомны, туліцца ў куток,
У шыбу ціхенька шкрабецца,
Няйначай, ціснецца пагрэцца,
На кавы просіцца глыток.

То нудна стогне пад сцяной,
То жаласліва заскуголіць,
Нібыта злітавацца моліць
Кагосьці ў цемрадзі начной.

То з зухаватасцю ліхой
Уздоўж па сцежках лісце носіць,
То дзіка ўголас загалосіць,
То ўсхліпне глуха пад страхой.

То зверам хіжым зараве,
Завые жудасна і грозна,
І зноў заплача тонка, слёзна
У ссохлай леташняй траве.

То сумна сцішана ўздыхне,
І раптам ночы на пацеху
Густымі россыпамі смеху
Сляпую цемру ўскалыхне.

Не спіцца. З ветрам заадно
І думкі не даюць спакою,
Аж покуль светлаю рукою
Не стукне раніца ў акно.


Рецензии
Красиво звучит. Потому что на родном языке душа полностью раскрывается. ))
Ветер у Вас, как живой участник бессонной ночи - разный. И даже кофе не прочь выпить .Надо же!))

С уважением,

Татьяна Кутузова-Веселова   28.04.2015 17:58     Заявить о нарушении
Спасибо, Татьяна, большое! С праздником Вас, С Первомаем! Мира, света и тепла!

Клавдия Семеновна   01.05.2015 15:32   Заявить о нарушении
На это произведение написаны 3 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.