Бачу дзедаву хату,
Сад,дзе вішняў багата,
Дзе ад яблыкаў дрэвы
Гнуцца аж да зямлі.
Ім прыйшла пакланіцца,
У цішы памаліцца
За ўпакой сваіх родных,
Што калісьці жылі.
Загляну ў акенца.
Моцна стукае сэрца!
Бы пачую-бабуля сваю песню пяе,
Нахіліўшыся нізка
Над маёю калыскай,
Ды на жаль, забываю рысы твару яе.
У шурпатай далоні,
У сівенькае скроні
І ў голасе любым растварыцца хачу.
Мне тут лёгка й журботна,
Мой куточак пяшчотны,
Дзе я сэрца і душу ад сумненняў лячу.
Буду думаць пра тое:
Гэта месца святое
Забыццём не накрые, бы вядзьмарка ,зіма.
Наталі мяне сілай,
Любы кут, сэрцу мілы,
Дай надзею і веру, што жыву нездарма.
Маё месца святое
© Copyright: Ирина Косенкова, 2015
Свидетельство о публикации №115041303267
Свидетельство о публикации №115041303267
Рецензии
Цудоўны верш,Ірына!
Столькі пачуцця,пяшчоты!
І ўсё ад сэрца,ад душы!
Прыемна чытаць!
З цяплом!
Лариса Гапеева 31.01.2016 13:57 • Заявить о нарушении
Столькі пачуцця,пяшчоты!
І ўсё ад сэрца,ад душы!
Прыемна чытаць!
З цяплом!
Лариса Гапеева 31.01.2016 13:57 • Заявить о нарушении
На это произведение написано 8 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.