Лес i мой сум
Павольна вядуць карагод.
Хто выцірае іх слёзы,
Што ўвесну цякуць кожны год?
Ў цішы падыйду да рабіны.
Галінкай кране галаву:
-Аб чым ты сумуеш,Ірына?
Пачуццяў стрымаць не змагу.
Асіна сябоўкаю блізкай
Пачне пра жыццё гаварыць,
Абдыме,нахіліцца нізка
І лісцем сваім задрыжыць.
Ў цяньку кучаравага клёна
Лягчэй будзе мне сумаваць.
Шапоча мне лес пранікнёна,
Што трэба ўмець выбачаць...
Свидетельство о публикации №115041206446
Владимир Михайлович Крюков 21.02.2016 14:25 Заявить о нарушении
Лариса Геращенко 18.03.2017 18:52 Заявить о нарушении