Веснікі ў цуд адкрыла
Восень,якая зноў
Яблыкаў пах падарыла
І водар духмяных грыбоў,
Барву-дрыготкай асіне,
Дажджу-быццам пацеркі слёз,
Цяжкія гронкі рабіне,
Золата-косам бяроз.
Кіне яна без прымусу
Багацце сваё-ураджай
На ільняныя абрусы,
Толькі збіраць паспявай.
Колькі ў ёй прыгажосці!
І супярэчнасцяў шмат,
Старасці і маладосці,
Якую не вернеш назад.
Неяк,стаміўшыся зоўсім,
Цяжка,па-баб'і,уздыхне.
Сяброўка адданая восень,
Што зноўку падорыш ты мне?
Падарункi восенi
© Copyright: Ирина Косенкова, 2015
Свидетельство о публикации №115041206441
Свидетельство о публикации №115041206441
Рецензии
Што, што...) Вядома што - сурпрызы восень звычайна выдае, рознай ступені прыемнасці.
Верш безумоўна не толькі загадка. Рознакаляровы верш.
Владимир Войтюлевич 30.10.2015 18:59 • Заявить о нарушении
Верш безумоўна не толькі загадка. Рознакаляровы верш.
Владимир Войтюлевич 30.10.2015 18:59 • Заявить о нарушении
Ну і праўда, РОЗНАЙ ступені:)))ПРЫЕМНА,калі цябе разумеюць.З цяплом.
Ирина Косенкова 31.10.2015 08:10 Заявить о нарушении
Ирина Косенкова 31.10.2015 08:10 Заявить о нарушении