Нiкацiн
Мая памерлая вясна!
Жыве шчэ ў памяцi гасцёўня
I вочы колеру iльна.
Пакуты Фауста i Грэты,
Ды разважаннi аб жыццi...
Твой позiрк... Попел цыгарэты...
I мне даўно ўжо час сысцi...
...Чаму забыцца мне балюча?
Чаму балюча не забыць?
Чаму не можа час гаючы
Дагэтуль сэрца залячыць?
Мая самотная князёўна,
Мой ненажэрны крывасмок!
У сэрцы - ноч. На небе - поўня.
Апошнi жэст... Апошнi крок...
Апошнi крык - пятля на шыi.
Твой бездакорна свецкi твар...
О, гэта роспач не адкрые
Мне зноўку шлях у будуар!
Чамусьцi стала нецiкава,
Вясна, напэўна, адцвiла...
Цябе напоўняць дым i кава
Замiж кахання i святла.
Я застануся вечна хворым -
У свеце мрояў i карцiн.
...А у цябе адзiны вораг -
Страшэнны вораг - нiкацiн...
Свидетельство о публикации №115040708104
Лазовская Светлана 22.06.2016 10:23 Заявить о нарушении