Поймался на слове
Табе і для цябе! Далёкая і блізкая.
Кветкі лістападу –каляровы снег!
Заіскрыліся усмешкай Прамяністая
І чыстасць, і граху таемны смех…
Усмешка і чырвань непрыкрыты!
А калі ўсміхнулася – танчы!
І хай табе зайздросцяць ўсе Лаліты.
Давай з табой ў абдымках памаўчым!
Ах, як табе да твару сонца, Светка!
У тваіх вачах акенцы любові…
І салавей з вясны спявае ў кветках.
Люблю! –
Я сам сябе злавіў на гэтым слове.
© Copyright: Мироненко Анатолий Анатольевич, 2015
Свидетельство о публикации №115040304223
Свидетельство о публикации №115040304223
Рецензии