http://www.stihi.ru/2015/03/30/4396
Мой дзед змагаўся за мяне,
Каб я шчаслівы быў,
З чытання ведаў аб вайне
І мірны час цаніў.
Мой дзед, паэт, адклаў пяро,
Не дапісаўшы верш,
Бо выбраў іншую з дарог –
Быць воінам найперш.
Ён кожны дзень ішоў у бой,
Сябе не шкадаваў,
Бо ваяваў за мой спакой,
За праўду ваяваў!
Дамоў вярнуўся ледзь жывы,
Начамі спаць не мог:
Такой цаною ад вайны
Мяне ён убярог…
Я свечку ў храме запалю,
Скрозь слёзы на вачах
Сваёй малітвай асвятлю
Дзядулі зорны шлях.
Верш праўнучкі Ніканора Марозава, Веранікі Аляксандраўны Мусвідас
Веранiка Мусвiдас. Мой дзед. Нiканору Марозаву
© Copyright: Памяти Никанора Морозова, 2015
Свидетельство о публикации №115033007505
Свидетельство о публикации №115033007505
Рецензии