И хто гэта усё сатварыу?

 
Чырвонае  сонца на  краі
І  хтось гэты шар распаліў,
Шумліва  раскідвае хвалі,
Прахладаю  вее заліў.
            Утульнай,  шырокай, сцяною
            Па  берагу дамба ,ляжыць
            Гамоніць ,заліў з цішынею,
            Да  берагу лодка спяшыць.
Злятаюцца, чаяк чароды,
Туды,  дзе  знашлі зацішну,
А  з цэнтра,  імклівыя воды,
На  бераг кідаюць валну.
            Спусцілася  сонца ў воды,
            І толькі праменні ўгары,
            Прышлі ўжо ўсе із рыбалкі,
            На беразе ставяць шатры.
Сціраюцца  светлыя тоны,
Начны падбіраецца змрок,
І вечар замер задумлённы,
Чуваць у цішы кожны крок.
            А я,  пазіраю на захад,
            Мне кажыцца, неба там край,
            Ён з краем зямлі,   аб'яднаўся
            А ў цэнтры, мо ад, а мо рай.
На  дамбе стаю, разважаю,
Жыву тут немала гадкоў,   
Аб чым ты гутарыш?  Заліў мой,
і  колькі  табе  ўжо вякоў ?
            Усё неба акуталі зоры,
            І хто гэта ўсё сатварыў?
            Нябесны,  бяздонны  абшар
            І Куршскі , маленькі заліў .