Чацвер, Сакавик, 2015-ы Год...

Са  зборніка  “Гішторыі  Дзеда  Алега”.

Пайшоў  я  па  якойсьці  Справе...
Надвор’е – добрае, цяплЫнне...
Ці – пагуляць, ці – прыкупіць  там  нейкай  стравы...
Ды, Светафор – патрабаваў  прыпынак.

Цяжкі  бетон  будынкаў  шэрых...
Праспект – ракой  з  машын – цячэ...
Чакаю – перайсці  на  той  каб  “бераг”...
Нервую – трэба  мне  хутчэй.

Непадалёку – пераход, падземны...
Каб  не  чакалі  Светафора...
Паўзці  ж  ў  падземмі – мне  нікчЭмна...
Я – не  мураш, ці, там – чарвяк  каторы.

Люблю  прастор, хоць  невялікі...
Кірунак – напраўляць  самому...
Да  самастойнасці  прывыклы...
Яшчэ  з  дзяцінства  даўняга, малога.

Дадумаўся...
У  дзейнасць – ўлезлі  Мары...
І  я – вярнуўся  на  кватэру.
Вось, Дурань  стАры...
Сарваўся  ў  Косава !
Ня  Ўлетку,
як  збіраўся – а  цяпЕра !

Няхай  там  шчэ  і  травы – не  палезлі...
Не  выпусцілі  Лісце  почкі...
Паехаў !
На  Радімы  мілай  Месца !
У  горадзе  мне  стала  ўжо – няўмочна !
*+*
26 сакавіка 2015 г.