Адну цябе душа успамiнае!

Станислав Шастак
Я ўспамінаю самы першы раз
Сустрэчу на заснежаным вакзалі
І бачу вочы, што мяне якраз
Трывожна і настойліва шукалі.
Зялёныя праталінкі вясны
Іскрылі малахітам роднай нівы,
І я пакляўся жыць, пака яны
Са мною будуць гэтак жа шчаслівы!
Пакляўся ім без просьбы і ўмоў,
Я ўсе іх ззянню  ахвярую сілы,
Каб з любых вуснаў чуць гучанне слоў:
"Мой родны! Ты мне ў свеце самы мілы"
Каханая, павер,  ты - гэта я!
Нас Бог злучыў і час не раз'яднае!
Бо  мара і надзея ты мая,
Адну цябе душа і ўспамінае!


© Copyright: Станислав Шастак, 2015
Свидетельство о публикации №115032111718
Список читателей / Версия для печати / Разместить анонс / Заявить о нарушении
Другие произведения автора Станислав Шастак
Рецензии
Написать рецензию
Другие произведения автора Станислав Шастак