Падвох. Аповяд зяця

Цікавы люд гэта-цыгане!
І да ўсяго ім справы ёсць!
А калі цыган не падмане,
То разбірае яго злосць.
Праніжа чорнымі вачыма
Наскрозь,нібы які рэнген.
Абараніцца немагчыма-
Не дапаможа аўтаген.
Ён неяк мой "Жыгуль"убачыў,
Які на добрым хаду быў,
Адразу стаў мяне дурачыць
Ды так,што я сябе забыў.
-Такая дрэнь твая машына,
Што дохлы конь яна бяжыць,
А вось "Масквіч"мой малайчына,
Хутчэй за ветрыка ён мчыць!
Давай машынамі мяняцца,
Ты будзеш з жонкай шыкаваць:
Да мора можаш з ёй імчацца,
Або па гораду катаць.-
І я,як той баран слухмяны,
Ключы ад "Жыгуля"аддаў.
Здаецца,і не быў я п'яны,
Але прамашку -такі даў.
Цыган,прысвіснуўшы,паехаў,
А "мой Масквіч"хутка заглох.
І была мне не да пацехі,
Калі пад днішча яго лёг.
Бо там адкрылася карціна,
У чым цыганскі быў падвох:
У "Масквіча"больш пласцеліна,
Чым у таго сабакі блох!
Я праз цыганскага Барона
Сумеў сабе "Жыгуль"вярнуць.
Ды дзе ж знайсці нам абарону,
Не змог каб цыган абмануць?!
   Цікавы гэты люд-цыгане!
   Як хочаш справы з імі мець,
   Падумай добра:"Не падмане?!"-
   А розум свой патрэбна мець!