Паглядзі на партрэт і скажы,
што ў цябе і ў яе адналькова?
Вы як гукі мне роднага слова,
Як дзьве кветкi на роднай мяжы!
Паглядзі на партрэт і скажы,
Паглядзі ты і мне раскажы
Што у вашых вачох жыве мара,
Што кахання жадала Барбара,
Каб з каханым да старасці жыць!
Паглядзі ты і мне раскажы
Паглядзі! Можа мроіцца мне
Вашы ж рукі зусім аднальковы
Лоб высокі і чорныя бровы
І ў далёкай ужо даўніне
Быў тваім я, ды толькі ў сне!
Да партрэта Барбары
© Copyright: Станислав Шастак, 2015
Свидетельство о публикации №115031405962
Свидетельство о публикации №115031405962
Рецензии