Анісавы водар напоўніць бы келіх
мой рот непрыстойна зблажэлы.
Гарачыя кроплі дажджу на мой бераг
пальюцца нястрымна, здзічэла.
А вецер сшалелы зрывае лістоту,
Як быццам там нешта не бачыў,
У фортку ўлятае, наводзіць мне псоту
І піша сцэнар не папраўчы.
За комінам вые душа: дзе запалы?
Ты з’ехаў забраўшы святое.
Ды толькі самотны цягнік на вакзале
Грахі не адпусціць за тое.
ан савы водар
© Copyright: Анна Федорук, 2015
Свидетельство о публикации №115031004535
Свидетельство о публикации №115031004535
Рецензии