Ёсць ты i я, i ноч!

Сяброўка! Ты ўсё так далёка,
Ды светлы вобраз мне,
Што не сягае часам, вока
Паказвае ў сне!
Цябе і маму бачу,
І ранак за вакном...
І я ад шчасця плачу,
Што ты прышла ў мой дом!
Цябе  я  абдымаю,
Ты ціснешся ка мне,
Бо я цябе кахаю
І наяву і ў сне!
Цалую малахіты
Тваіх бяздонных воч...
Ёсць ты і  я і ноч!
Турбот няма, забыты!


Рецензии