Апошнія героі ці вар’яты,
Ці блудныя сыны, ці святары?
“Хто мы цяпер?”– крычыць душа заўзята,
Трымаючы свой сцяг стары.
Сцяг не з тканіны, не з паперы белай,
А з вершаў неба, сонца і зямлі.
Паэт-дзівак заўсёды піша з верай
І прыпадае сэрцам да камлі.
Дык хто ён – гэты небарака?
Каму патрэбен чалавек-жабрак,
Які штогод чакае ўзімку грака
І адчувае ветру горкі смак.
Апошнія героі і вар’яты.
Мы крыху блуднікі і святары.
І нашых душаў не стрымаюць краты,
А вершы стануць рэхам у бары.
Апошн я геро ц вар яты
© Copyright: Анна Федорук, 2015
Свидетельство о публикации №115030406925
Свидетельство о публикации №115030406925
Рецензии